محمدحسین قربانی

معمولا زمانی که می‌خواهیم کمی جدی‌تر به نوشتن فکر کنیم. در همان اوایل دو کتاب پرتوصیه تقریبا از همه جا معرفی می‌شود. اولی کتاب غلط ننویسیم ابوالحسن نجفی است و دومی هم کتاب بهتر بنویسیم رضا بابایی است. به نظرم کتاب اول بیشتر به درد ویراستاران می‌خورد و کتاب دوم بیشتر به درد نویسندگان می‌خورد.

کتاب غلط ننویسیم را فکر می‌کنم یک بار بیشتر نخواندم و بعد از بار اول هر موقع برای ویرایش یک مطلب به کمک نیاز داشتم به فرهنگ املایی ویراستاران مراجعه کردم که شاید به خاطر تنبلی و دسترسی راحت‌تر است. اما کتاب دوم را سعی می‌کنم هر زمان که وقت شود مروری داشته باشم تا حداقل ببینم هنوز در نوشتن چقدر ضعیف و پراشتباه هستم.  مسیر کتاب را دوست دارم چرا که از پایه نظری شروع می‌کند و با درست‌نویسی وارد فصل بعد می‌شود. در ادامه هم کتاب با ساده‌نویسی و زیبانویسی بسیار جذاب تمام می‌شود.

در فصل ساده‌نویسی رضا بابایی کمی راجع به وبلاگ‌ها هم صحبت می‌کند و شروع

راستش این پست خیلی وقت است که در پیش‌نویس‌ها خاک می‌خورد. نمی‌دانم به پست‌های توصیه‌ای علاقه‌ای ندارم و حس خوبی برای منتشر کردنش ندارم اما امروز گفتم منتشرش کنم شاید به درد کسی بخورد. به هر حال مخاطبان عزیز شما با یک پست طولانی روبه‌رو هستید و خوشحال می‌شوم اگر علاقه‌ای به عنوان مطلب ندارید وقت باارزشتان را تلف نکنید:)